Wat is petrichor?

Stel. U loopt van de supermarkt naar huis. Het is warm geweest en voor vanmiddag is eindelijk regen voorspeld. Terwijl u zich met de boodschappen naar de voordeur haast, vallen de eerste druppels. En dan overkomt het u; die subtiele, enigszins zoete, aangename geur die langzaam omhoog kringelt. U ruikt dit niet zo vaak, desalniettemin herkent u het direct; de geur van een verse regenbui na een lange periode van droogte. U geniet van de geur. U wordt er rustig van. U gaat zelfs even stil staan, sluit uw ogen, om het beter te kunnen ruiken, want de geur is vluchtig en weer snel verdwenen. Dat is petrichor.

Petrichor, een van de betere geuren uit de natuur. Zeldzaam ook.
De Grand Cru van de natuurgeuren.
De eenentwintig jaren gerijpte single malt natuurgeur.
De zwarte truffel van de geur.
Kwaliteit. Schaart u het maar in het rijtje van ‘de eerste reuk van lente in de lucht’, ‘de geur na stevig onweer,’ en ‘beddengoed dat de hele dag buiten te drogen heeft gehangen’. Zo’n geur dus. Lekker.

Petrichor. De geur die iedereen kent. Velen houden ervan. Maar weinigen weten hoe het heet, laat staan waar die geur eigenlijk vandaan komt. We zullen u de uitleg besparen, daar hebben we internet immers voor. Maar waarom beginnen we hier eigenlijk over?

De literatuur. Daarom. Het onder woorden brengen van onze menselijke natuur. Onze gevoelens, onze gewoonten, onze gedragingen. Alles wat ons mens maakt. Eigenschappen die iedereen kent. Maar die niet altijd opvallen, of als bijzonder gezien worden. Totdat iemand er een vinger op legt.
Er woorden aan geeft.
Een gieter over leeg giet.
En met de druppels komt de geur los. De herkenning, de beroering, de emotie. Dat is wat literatuur kan doen met mensen. Als een frisse regenbui na een lange periode van droogte.