De poef (MW)

Hij kocht graag spullen op marktplaats. Niet alleen vanwege het voordeel, vooral vanwege de spanning. De spanning van de verwachting als hij bij de mensen langs ging na het maken van een afspraak. Overigens ging hij alleen langs bij vrouwen. Zodat hij op weg naar het opgegeven adres zich voor kon stellen hoe ze was. Afgaand op haar schrijfstijl, of haar naam, was ze groot of klein, blond of rood, dik of dun, maar altijd geil en bereidwillig. Hij zou aanbellen, ze zou de deur open doen, uiteraard gekleed in een ruime duster, of zo’n sportschool t-shirtje waar de ronde borsten, altijd maatje groot, bijna uit rolden. Hij zou zijn zonnebril omhoogschuiven, langzaam over zijn lippen likken en met een lage stem de woorden uitspreken. ‘ik kom voor de … eh … pianokruk,’ of where ever hij op gereageerd had. En op het ‘eh’ zou hij langzaam over haar lichaam omlaag kijken en kort even slikken. Geen vrouw zou dat signaal misverstaan. ‘Komt u binnen,’ zou ze zeggen en bij de drempel zou ze zijn arm al pakken. Met zijn linkervoet kon hij nog net de deur dichtschoppen en dan ging het steevast gebeuren. Ze zou hem uitkleden, hij haar. En dan seks. Wild, lang, oververhit. Tot hij meer dan bevredigd, voor de vorm met de pianokruk of whatever dan ook onder zijn arm, weer huiswaarts kon.

Deze keer stond hij voor een oud pand in de studentenwijk van de stad. Hij belde aan. Hij voelde zijn geslacht al aangenaam kloppen in zijn broek. Er ging licht aan op de gang, gestommel, en de deur ging open. Een kind met een jamvlek op zijn kin staarde hem aan.
‘Is je … eh … moeder thuis,’ vroeg hij, ‘ik kom voor de poef.’
Het ventje liep naar binnen. Het rook naar armoe, honden en sigaretten. Ongeduldig stond hij te wachten. ‘Mam,’ klonk het, ‘er is een meneer die zegt dat hij voor de poef komt.’ Opnieuw gestommel, wat gehoest. Een kleine vrouw kwam uit de kamer en liep naar de deur. Ze trok de deur verder open. Ze had zwart piekerig haar en korsten in haar gezicht. Ze droeg een spijkerpak. ‘Jij kwam voor de poef,’ zei ze met een zware rokersstem.
‘Is die er nog,’ vroeg hij beleefd.
‘Die is er nog,’ antwoordde ze, ‘kom binnen.’
Beleefd liep hij achter haar aan, bezichtigde de poef, knikte goedkeurend, ‘die is nog in prima staat hoor,’ voelde in zijn achterzak en haalde zijn portemonnee tevoorschijn. ‘Twintig was het he,’ vroeg hij. ‘Veertig,’ antwoordde ze droog en hoestte tegen de rug van haar hand. Zonder verder iets te zeggen legde hij het geld op tafel en pakte de poef op. Het ding stonk ook naar hond en sigaretten. Hij liep naar buiten met de poef voor zijn neus. ‘Veel plezier ermee he,’ riep ze hem na en gooide de deur achter hem dicht.

In de auto, met de poef op de achterbank, begon hij na te denken. Als hij goed had gekeken, zou ze wel iets geils gehad hebben. Hij was natuurlijk in de war gebracht door dat kind. Het kon natuurlijk best wel iets geheimzinnigs hebben om zo’n wijf te pakken te nemen. Ze zou vast allemaal trucs kennen die nieuw voor hem waren. Ze zou dat kind een briefje van vijf in de hand hebben gedrukt en ‘ga jij effe pleite’ hebben geroepen. En als ze dan naar boven waren gegaan, was daar vast een wellustige zuster geweest, of een dikke buurvrouw. Niet per se mooi, maar wel lekker ordinair. Met een grijs joggingpak aan waar billen als voetballen bij hoorden. En een kont vol tribals. En maar weer gaan met die banaan. Zijn pik klopte weer tevreden. De volgende keer zou hij beter opletten. Hij draaide de straat in en parkeerde de auto.

De poef stond midden in de kamer. Zijn vrouw keek er misprijzend naar. ‘Het ding stinkt,’ zei ze. ‘Gaat wel weg,’ antwoordde hij nonchalant. ‘En er zit een zijkant los,’ ging ze door, ‘hoeveel heb je ervoor betaald.’ Hij haalde zijn schouders op, ‘ach, bijna niets, het ging meer om het idee. We kunnen er anders in de tuin nog wel iets leuks mee.’
‘Zal wel,’ zei ze, ‘zet hem maar zo lang in de kelder of zo.’
Hij knikte en pakte de poef weer op. Onhandig strompelde hij de keldertrap af en gooide de poef in een hoek, waar het de pianokruk en de letterbak omver gooide.