Speciale dag (LL)

Vandaag is een speciale dag, maar eigenlijk ook een dag zoals alle andere. Het grote witte huis staat zoals altijd boven op de berg, de zee er achter. Ik zet mijn auto op de handrem en tel de ramen. Hij is wakker, derde raam op de tweede verdieping, de slaapkamer: gordijnen open. In de tuinen zijn ze bezig, de fontein doet het sinds gisteren weer en dat is goed. Dat stemt hem vrolijk, het geluid van de fontein, dat heb ik ergens gelezen. In de woonkamer op de begane grond zie ik de Portugese vrouw de ramen lappen, zij maakt altijd schoon op donderdagochtend. Ik let goed op of ze wel nauwkeurig schoonmaakt, dat is belangrijk, een nette omgeving. Dat heeft hij weleens gezegd in een interview met die ene meneer, God hoe heet hij ook alweer, ik kom er even niet op.

Vandaag is een speciale dag, maar eigenlijk is iedere dag speciaal. En van iedere dag heb ik een foto, want ik hou van foto’s. Ik maak ook graag plakboeken, uit de tijdschriften enzo, acteurs komen vaak in tijdschriften, maar ik koop ze alleen maar als hij er in staat. Hij zingt ook, liedjes die hij schrijft voor mij, maar waar ook heel veel andere mensen naar luisteren. Dat is niet erg, zo weet iedereen hoeveel hij van mij houdt.

Hij wil me graag beschermen en buiten de media houden, zodat wat we hebben tussen ons blijft. Daarom zei hij ook in de rechtszaal dat ik niet meer naar zijn huis mocht komen, omdat hij mij zogenaamd niet meer wilde zien. Contactverbod noemde de rechter het, maar wist die rechter veel. Toen hij de rechtszaal verliet draaide hij zich om en gaf me een knipoog, niemand heeft dat toen gezien. Maar ik wist voldoende, hij bedoelde het niet zo, het was alleen maar beter voor ons.

Om twee over half twaalf komt hij aan in de zwarte auto, die is pas nieuw. Hij heeft zijn blauwe trui aan en een korte witte broek. Ik stel mijn camera scherp en druk op de rode knop, een mooie foto, een echte mooie foto op een speciale dag.

Thuis print ik de foto op geel papier, in de rechterbovenhoek zet ik de datum, daarna zet ik de foto met een punaise vast op het prikbord, bij alle andere foto’s. Hij kijkt naar boven, recht in de lens, omdat hij wist dat ik daar stond. Hij heeft het onthouden, dat het een speciale dag was, een jaar samen: ons eerste jubileum.