Ameland (MW)

We hebben zin in iets warms, maar de koffie is op. Ik kan er beter niets van zeggen, want dan is het zeker einde verhaal.
‘De kinderen worden ziek,’ klaagt ze. ‘Ach kom,’ zeg ik, ‘laat ze maar wat kleuren.’
‘Waarmee dan? Alles is nat.’
Ik kijk onderin de tas en zie dat de paspoorten nog droog zijn.
‘Neem deze maar,’ zeg ik tegen de jongens en ze trekken gretig diepe krassen met hun natte potloden.
‘Ik wil naar huis,’ huilt ze.
‘Geen sprake van,’ antwoord ik, ‘we hebben tot zondag betaald. Zie het positief, het bier blijft tenminste lekker koud zo.’ Ik lach.
Ze gaat naar bed. Ik keer de handdoeken nog eens om. Die zijn morgen vast droog.