Salim (MW)

Het meest vreemde zijn de dingen die je blijft onthouden. Dat je het liefst zijn gezicht voor je zou zien en de geur van zijn handen zou ruiken? Maar dat je het sterkst de theepot voor je ziet, de gebakken kastanjes, de blikjes met de stuivers? Ik probeer me voor te stellen hoe hij eruit zag, maar ik zie elke dag wat anders. Alleen de oranje regenboog is steeds hetzelfde. Die is er altijd.

Uit (MW)

Het is veel te lang geleden dat ik voor de deur van dit café stond. Vaak dronken, maar nooit alleen. En moet je nu kijken. Verlopen versie van mijzelf. Sylvia! Godverdomme. Waar blijft dat wijf ik moet pissen.

‘Lig’ (PD)

Elke ochtend, behalve in het weekend en op woensdag, brengt de trein Bessel van spoor 1 naar het station van de grote stad, waarvandaan hij maar een stukje hoeft te wandelen naar de werkplaats. Bessel doet het liefst wasknijpers of anders is dozen inpakken ook goed. ‘s Avonds komt hij, terug uit de stad, weer aan op spoor 2. Vandaag hoopt hij op wasknijpers.

Het troniekabinet (PD)

Isolde moest honderden gezichten hebben gezien in de uren dat ze had gewacht op het station. Maar het mannengezicht dat ze zocht, zat er niet bij. Een keer dacht ze er op een afstand een glimp van op te vangen. Maar de opluchting verdween als sneeuw voor de zon toen het een volkomen onbekende bleek te zijn die naderde.