Pikorde (PD)

‘En nu we het toch over seks hebben. Ik wil godverdomme ook wel weer eens gepijpt of afgetrokken worden,’ riep Mike.
Lizet bleef even stil. Dit had ze zien aankomen. Al een tijdje. Een ruzie om niets en hij gooit eindelijk zijn pik in de strijd. Dat wat er tussen hen in stond.

De pannenkoek (MW)

‘Ik wil een pannenkoek!’ Het kind werd uit voorzorg al rood om de uitbarsting gemakkelijker te maken
‘Nee lieverd, je krijgt vandaag eventjes geen pannenkoek.’
Daar had het kind op gerekend. Een langgerekt ‘NEE’ in crescendo. De ouders keken elkaar ongemakkelijk aan. Ze probeerden het kind te negeren en nipten door van hun roseetjes. Het kind gooide een stoel omver.

Uit (MW)

Het is veel te lang geleden dat ik voor de deur van dit café stond. Vaak dronken, maar nooit alleen. En moet je nu kijken. Verlopen versie van mijzelf. Sylvia! Godverdomme. Waar blijft dat wijf ik moet pissen.

Babyfoon (PD)

Twee handen op een buik. Boezemvrienden. Wat kan Peter nog meer over zijn band met Stefan zeggen. Vanavond samen voetbal kijken bij Peter thuis. Zonder Irene in de buurt. Peters vrouw. Die heeft bij een vriendin afgesproken en is pas na de wedstrijd weer thuis. Alleen zoontje Max krijgt misschien nog kuren later op de avond. Peter ziet wel. De babyfoon staat alvast ingeschakeld op de salontafel.

De kersenbloesem (MW)

Van de weinige zekerheden in zijn leven, had Shunji Watanabe ten minste een zekerheid waar hij rotsvast van op aan kon. Al sinds de ongemakkelijke trouwdag op die regenachtige dinsdag in maart hield hij rekening met het feit dat Nozomi Sayaka op een kwade dag opgenomen zou moeten worden.

De esdoorn (MW)

Hanna had haar zinnen op een Japanse Esdoorn gezet. Ze liet zich voortdurend gek maken door de aanbiedingen van het tuincentrum, maar eenmaal naar huis gesleept en overgeleverd aan haar verwaarlozingen, wachtten de arme struiken en heesters een onvermijdelijke langzame dood. Maar daar had ze blijkbaar geen problemen mee.

Het troniekabinet (PD)

Isolde moest honderden gezichten hebben gezien in de uren dat ze had gewacht op het station. Maar het mannengezicht dat ze zocht, zat er niet bij. Een keer dacht ze er op een afstand een glimp van op te vangen. Maar de opluchting verdween als sneeuw voor de zon toen het een volkomen onbekende bleek te zijn die naderde.

Vreselijk gelukkig (PD)

Natuurlijk kwam Karels klap hard aan. Maar ze moest begrijpen dat er regels waren om er samen iets moois van te maken. Karel keek neer op zijn vrouw, die ineengekrompen voor hem lag.