Salim (MW)

Het meest vreemde zijn de dingen die je blijft onthouden. Dat je het liefst zijn gezicht voor je zou zien en de geur van zijn handen zou ruiken? Maar dat je het sterkst de theepot voor je ziet, de gebakken kastanjes, de blikjes met de stuivers? Ik probeer me voor te stellen hoe hij eruit zag, maar ik zie elke dag wat anders. Alleen de oranje regenboog is steeds hetzelfde. Die is er altijd.

Troelstralaan (PD)

Ik word wakker van de telefoon op de overloop. Het geluid  dringt fel en aanhoudend door de dichte deur van de slaapkamer. Als ik op de wekker kijk, zie ik net elf over twee verspringen naar twaalf over twee. Pikdonker. Dan pas dringt het tot mij door dat een telefoontje midden in de nacht niet goed is.

Ooggetuige (MW)

‘Ik ben nooit gelukkig geweest,’ schreeuwde hij naar iedereen die het wilde horen. Maar dat waren er niet zoveel. Ik hoorde het wel, maar wilde dat niet. Behalve mijzelf zat alleen een slordige vent over een krant gebogen aan een van de tafeltjes van het verstilde kroegje. Er was geen muziek.

Nachtspel (PD)

De wereld en ik hebben elkaar verzonnen. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt hoe ik tegen het leven in het algemeen en die van mij in het bijzonder aan kijk. Sterker nog, iedereen mag zeggen dat ze in hun eigen bedachte leven rond dwalen. Dan nog zijn ze figuranten in mijn wereld. Zo egoïstisch ben ik wel. Maar wacht. Voor ik verder ga, wil ik iets bekennen en alles wat ik hiervoor heb gezegd in het verleden plaatsen.