Driegangen (PD)

Met een klik valt de deur achter Michel in het slot. Niet hard, niet geruisloos, maar geolied en teder. Hij kijkt de ruimte rond, geeft zijn ogen de tijd om te wennen aan wat hij ziet. Voor hem een bank met twee mannen. Er staat een lege stoel voor. Verder kan hij weinig zien.
‘Welkom, ik ben Kenny.’ zegt de ene die rechts op de bank zit. ‘Goede reis gehad?’
Michel aarzelt, maar Kenny wacht het antwoord niet af.
‘We zullen nog even moeten wachten voor je krijgt waar je voor komt,’ zegt hij. ‘Ga daar maar even zitten. Maak het je gemakkelijk.’ Kenny wijst op de stoel.
Michel neemt plaats. De stoel ruikt naar vers hout en kraakt, maar op een aangename manier.

Versus (PD)

Janos was nooit eerder in deze boekenwinkel geweest. De winkel had de vorm van een pijpenla, waarin aan beide wanden de volgestouwde boekenkasten tot het plafond reikten. Hij had nog nooit een meesterwerk gelezen en nu had hij er twee in zijn handen. Hij moest ze op een laddertje helemaal boven uit de kasten vissen, bij de D en de V. Dat durfde hij trouwens pas toen hij een andere klant die ladder had zien beklimmen.

Ruil (PD)

‘Het is een industrie, snap je?’ zei Vasile op droge toon. ‘Een ruil. Jij hebt iets wat mannen bevalt en daarvoor betalen ze je. Simpeler kan het niet.’ Hij opende de deur voor Mirela en liet haar met een handgebaar voorgaan. Ze kon zijn zware lijf maar net passeren. Hij rook naar zweet.
De kamer waar ze binnenstapte was klein, zonder ramen. De ruimte werd voor een groot deel in beslag genomen door een bed met een mintgroen laken over het matras, er lagen wat rode kussentjes in hartjesvorm op.