Sterrenslag (PD)

‘Ik zeg het je. Daar komt gedonder van,’ zei zijn drinkmaatje nog tegen Henk.
‘Ik doe het toch,’ antwoordde Henk en liep met gebalde vuisten richting Karel.
Maar Karel zag het gedonder al aankomen en nam zijn maatregelen. Hij verkocht Henk een stomp op zijn neus, nog voor deze met een vinger naar hem kon wijzen.
‘Ik zei het je toch,’ riep het drinkmaatje. Maar Henk hoorde niets. Hij bevond zich nu in een duistere wereld verlicht door uitdovende sterretjes.

Bleibtrau (PD)

Daar stond korporaal Bleibtrau dan. Als een sommelier die net met vals enthousiasme een overjarige wijn bij een exquise gerecht had aangeprezen aan een gast in een te sjiek restaurant. Zijn handen hingen slaafs naast zijn lichaam en met geveinsde eerbied staarde hij voor zich uit. Wachtend op het oordeel van de wijn slurpende en gorgelende gast die het goedje in zijn mond rondtolde en op zijn finesse beoordeelde, voordat hij de hele fles zou bestellen. Of niet.

Ooggetuige (MW)

‘Ik ben nooit gelukkig geweest,’ schreeuwde hij naar iedereen die het wilde horen. Maar dat waren er niet zoveel. Ik hoorde het wel, maar wilde dat niet. Behalve mijzelf zat alleen een slordige vent over een krant gebogen aan een van de tafeltjes van het verstilde kroegje. Er was geen muziek.

Oceaanblauw (PD)

Een jaar geleden leek de sleur waarin Ilona tot dan leefde voorgoed voorbij. Ze had een pact gesloten met Olivier. De beknelling van haar dagelijkse wederwaardigheden zou plaats maken voor een ravissant bestaan ver weg.