Levende legende (MW)

“Die man is een levende legende. En wat denk je? Ik kom hem zomaar tegen op straat. Ordinair op de hoek bij de supermarkt. Hij had zijn hand in een vuilnisbak, zijn rug licht gebogen, hoofd zijwaarts met geknepen ogen. Duidelijk graaiend door het binnenste van de bak.

Mus (PD)

“Dus ik zeg tegen God: ‘God, als u mij hoort, ik smeek u. Zorg alsjeblieft dat mij zussie beter wordt.’” zei Wim.
“En? Wat zei die?” vroeg ik.
“Niets. Of, nou ja, een paar dagen later gaf ‘ie me een teken. Denk ik.” Wim haalde zijn schouders erbij op.

De bluf van Bergonzi (PD)

Het zwart leren ooglapje had een magische aantrekkingskracht op Thomas. Het had iets afstotends, maar hij kon het niet laten er telkens naar te kijken. Even deed het hem denken aan zijn eigen stinkende zweetvoeten, waar hij altijd vol afschuw aan rook, maar hij het niet kon laten er nog een paar keer aan te ruiken. Dat stiekeme genot was bij dit ooglapje misplaatst, hield Thomas zichzelf een paar keer voor om vervolgens dwangmatig naar het goede rechteroog van de man te kijken. Toch was hij blij dat hij de onbekende op wiens linkeroog het donkere lapje rustte, was tegenkomen.