Driegangen (PD)

Met een klik valt de deur achter Michel in het slot. Niet hard, niet geruisloos, maar geolied en teder. Hij kijkt de ruimte rond, geeft zijn ogen de tijd om te wennen aan wat hij ziet. Voor hem een bank met twee mannen. Er staat een lege stoel voor. Verder kan hij weinig zien.
‘Welkom, ik ben Kenny.’ zegt de ene die rechts op de bank zit. ‘Goede reis gehad?’
Michel aarzelt, maar Kenny wacht het antwoord niet af.
‘We zullen nog even moeten wachten voor je krijgt waar je voor komt,’ zegt hij. ‘Ga daar maar even zitten. Maak het je gemakkelijk.’ Kenny wijst op de stoel.
Michel neemt plaats. De stoel ruikt naar vers hout en kraakt, maar op een aangename manier.