Het gouden paar (MW)

Vandaag was de eerste keer dat ze meegingen naar de familie van Hugo. Ineke was ondertussen al een paar maanden bij hem, nadat ze, zoals ze zelf altijd zei, een keer niet goed had uitgekeken met oversteken en spontaan in zijn sterke armen was terechtgekomen. Laura zat op de achterbank en keek verveeld naar haar moeder en haar zogenaamde spontaan aangewaaide hulppapa.

Salim (MW)

Het meest vreemde zijn de dingen die je blijft onthouden. Dat je het liefst zijn gezicht voor je zou zien en de geur van zijn handen zou ruiken? Maar dat je het sterkst de theepot voor je ziet, de gebakken kastanjes, de blikjes met de stuivers? Ik probeer me voor te stellen hoe hij eruit zag, maar ik zie elke dag wat anders. Alleen de oranje regenboog is steeds hetzelfde. Die is er altijd.

Disco 28 (MW)

Het was opnieuw weekend geworden. Stefan stond in een hoek van Disco 28 in Nijkerk. Met een 28 vanwege het huisnummer van de voormalige drogisterij waar op zaterdagen een dancing werd georganiseerd voor de lokale schooljeugd. Wie kon, of durfde, zocht zijn heil elders, maar hij zeker niet. Naast hem stond Patrick. Beiden hadden ze een flesje cola in hun ene hand, met de andere hand plichtsmatig in de zak van hun nieuwe spijkerbroek gestoken. Ze droegen ruitjesbloezen die

Troelstralaan (PD)

Ik word wakker van de telefoon op de overloop. Het geluid  dringt fel en aanhoudend door de dichte deur van de slaapkamer. Als ik op de wekker kijk, zie ik net elf over twee verspringen naar twaalf over twee. Pikdonker. Dan pas dringt het tot mij door dat een telefoontje midden in de nacht niet goed is.