De pannenkoek (MW)

‘Ik wil een pannenkoek!’ Het kind werd uit voorzorg al rood om de uitbarsting gemakkelijker te maken
‘Nee lieverd, je krijgt vandaag eventjes geen pannenkoek.’
Daar had het kind op gerekend. Een langgerekt ‘NEE’ in crescendo. De ouders keken elkaar ongemakkelijk aan. Ze probeerden het kind te negeren en nipten door van hun roseetjes. Het kind gooide een stoel omver.

De schutterij (MW)

Het was klam, zoals altijd. Monnie had het hoogste woord. Sjiel kende dat inmiddels wel van hem. Hij stond zelf in een hoek bij het biljart ongemakkelijk aan een pint te nippen.

‘Ze kunnen me rug op, de klabakkers,’ hoorde hij Monnie brullen tegen niemand in het algemeen. ‘Ze moeten niet denken dat ik hun loopjochie ben, goddomme nee.’ Monnie dronk stevig door. Hij droogde zijn lippen met zijn mouw. ‘He,’ riep hij opeens naar Sjiel.

Commode (PD)

Het was een rumoerig stel. Altijd al geweest, sinds ze een paar jaar geleden naast Pieternel waren ingetrokken. En nu was er dat pasgeboren kind van die twee. Het aanhoudende gehuil ’s nachts, deed alle voorgaande geluidsoverlast verbleken. Ze hadden de kinderkamer precies aan de andere kant van Pieternels slaapkamer ingericht. Alleen de muur tussen hun woningen scheidde haar van het helse creatuur.

Wij hebben nog gloeilampen (PD)

Zondag.

Ik knipte de leeslamp aan en moeders lege stoel baadde in het licht.
‘Je kunt toch zelf wel bedenken dat die 40 watt gewoon te veel is. Kijk nou,’ zei ze.
Ik zei dat de man van de winkel mij had gezegd dat het zo beter licht zou geven met dit peertje.
‘Kun je ze niet ruilen?’ vroeg ze.
‘Waarom moet je per se gloeilampen? Er zijn tegenwoordig heel goede spaarlampen te koop,’ zei ik.
‘Dat is ander licht. Ik hou niet van dat nieuwe. Te sfeerloos.’ Ze deed haar armen over elkaar.