Ballon (fragment uit de serie Luc) (PD)

Hooguit een halfuurtje. Langer zou je er volgens West-Marseillanen die Val-de-Ricard op de kaart wisten aan te wijzen niet over doen om het plaatsje per auto te bereiken. Buiten de spits. Maar ik besefte donders goed dat bij mijn vertrek uit Marseille geen sterveling geïnteresseerd was in zo’n godvergeten gehucht, al helemaal niet de volgevreten lui die mij eerder vanuit het Quick restaurant stonden aan te gapen. Nu zat ik opgescheept met twee randfiguren in een wrakkige Renault.

Het kleine leven in een oude telefoon (fragment uit de serie Luc) (PD)

Als een doldwaze stormde ik vroeger altijd de trap af. Onder luid protest van mijn moeder, maar dat vond ik altijd het leukste. Mijn moeder pesten. Haar waarschuwingen die ik nooit serieus nam.
“Luc. Voor de zoveelste keer, niet van de trap af rennen. Als je valt, breek je nog wat.”
“Ja, mama. Sorry.”
Natuurlijk zou ik de volgende keer weer als een idioot de trap af rennen, half struikelend omdat ik te veel treden tegelijk wilde nemen.

Wakker (fragment uit de serie Luc) (PD)

De deur van mijn slaapkamer moest op een kiertje staan. Altijd. Het liefst met de lamp op de overloop aan. Dat moest wel, omdat je nooit kon weten wat er ‘s nachts allemaal in ons huis rondspookte en onder mijn bed kroop. Het licht was mijn bescherming. Ik kon er op vertrouwen. Soms ontsnapte ik ‘s nachts aan enge, harige monsters die mij achtervolgden, maar ik werd altijd weer wakker in mijn vertrouwde omgeving. Het geruststellende lichtschijnsel vanaf de overloop brandde dan als een baken door de kier van de deur, onverstoord door  mijn avonturen. Maar vannacht niet.