Sport en spel (MW)

Op zaterdag speelden we direct na het eten trefbal op het plein. Vaak nog met de aardappels tussen onze tanden zetten we het veldje op. Hein was het fanatiekst. Hard gooien en veel schreeuwen. Maar vandaag was hij stil. Hij bewoog nauwelijks en werd als eerste geraakt. Door Bertho nota bene, de slappeling.
We vroegen Hein wat er was, maar hij wilde niets zeggen. Er stonden tranen in zijn ogen. Toen zagen we zijn voordeur open vliegen. Schreeuwen. Spullen vlogen door de lucht. Heins vader strompelde naar buiten, schreeuwde terug. De deur knalde dicht. Hij zag ons niet, vloekte, en beende ervandoor. Zelfs door de muren heen konden we Heins moeder horen huilen. ‘We spelen verder,’ zei hij strak.